Dromen in beton

In de eerste zalen worden de twee utopische visies van stedelijke vernieuwing in context geplaatst. Een kolossale replica van een flat-constructie toont meubels en design objecten die een reflectie zijn van de jaren ’50 en van het optimisme dat hoogtij vierde.
Een aantal winkelpuien, gebaseerd op de uitgesproken afgekante vormen van de originele architectuur, refereren aan het Hoog Catharijne van de jaren ’70. De kleurrijke etalages versterken het idee van een utopisch ideaal.

Deze idealen zullen de tand des tijds niet doorstaan, zoals duidelijk wordt in de volgende zaal die behangen is met protest affiches. Persoonlijke verhalen en tientallen foto’s laten een andere en menselijke kant zien van de papieren droom van de architecten. Honderden krantenkoppen hangen boven de hoofden van de bezoekers en tonen de frictie tussen de berichtgeving in de media aan de ene kant en de perceptie van degenen die in deze stedelijke projecten leven aan de andere kant.

Vanuit de extremen van utopie en dystopie eindigt de bezoeker uiteindelijk in een zaal waarin men wordt uitgenodigd na te denken over heden en toekomst en de vraag of het ooit mogelijk is te bouwen voor de toekomst.