DOSSIER INDIË

De tentoonstelling biedt een gelaagd en veelzijdig narratief dat weerspiegeld is in het ontwerp en de indeling van de tentoonstelling. Blow-ups van krachtige foto’s leiden bezoekers door de ruimte en geven een eerste indruk van het thema. De grote beelden omhullen de kijker en nodigen de bezoekers uit het verhaal in de ruimte te ervaren. De vintage prints trekken de kijker dieper het verhaal in.

Het ruimtelijk ontwerp van de tentoonstelling leidt bezoekers van de ene confronterende scene naar de andere. De houten constructies die als canvas dienen voor het fotografische verhaal veranderen van vorm naar gelang de geschiedenis van Nederlands-Indië zich ontvouwt. Aan het begin van de tentoonstelling, als de kolonie nog afgebeeld wordt als een eendimensionale, exotische idylle, zijn de constructies simpele houten frames met achtergrond prints. Maar als de tijd verstrijkt en de Nederlanders het land en de mensen in bezit nemen en de ontginning en aantasting van landschap en mensen steeds zichtbaarder wordt, krijgen de constructies een meer geïndustrialiseerde uitstraling, met wanden die verwijzen naar houten boortorens. Het thema ‘militaire expansie’ is gepresenteerd door houten palen te gebruiken van verschillende lengtes, wat doet denken aan de houten verdediging van de kampongs. In het deel over de Tweede Wereldoorlog verwijzen de wanden naar afscheiding en gevangenschap. Houten protestborden refereren aan de proclamatie van de Indonesische Republiek, zo ook de kleuren van de rood-witte vlag met daarop de Bersiap-periode (1945-46). De donkere wanden die volgen representeren de Koloniale oorlog (1947-49), een gitzwarte bladzijde in de Indonesische geschiedenis, uiteindelijk eindigend met de onafhankelijkheidsverklaring op het rood-wit van Indonesië.