De ommuurde stad

De hoge muren met kantelen zijn op grafische wijze weergegeven op de hoge wanden van de zalen. In de tweede zaal word je er geheel door omringd. Hier weer een centraal presentatie eiland, nu in de vorm van Utrecht rond 1345, waarop vaandels, gildezegels, wapens en wapenuitrusting een blik geven op de oorlogsvoering van die tijd. Omringend op de hoge, baksteenrode wanden hangen de schilderijen die de ommuring in al zijn aspecten laten zien.

In de derde zaal loop je recht in de loop van een 15e eeuws kanon. Deze staat gepresenteerd, samen met andere wapens en objecten uit deze periode, op een centraal eiland met taps toelopende wanden. In vorm verwijzend naar de wijziging die de komst van het kanon betekende voor de stadsmuur: de muren zijn verlaagd en verdikt om de ijzeren kogels te kunnen weerstaan. Dit is duidelijk zichtbaar en ervaarbaar in de verlaagde, grafische representatie van de wanden rondom.

Door een poort kom je in een donkere, intieme rondgang langs de omwalling via prachtige tekeningen van Herman Saftleven. Het verval van de muur is al goed zichtbaar. Rampjaar 1672 betekent het begin van het einde van de stadsmuur.

In de laatste zaal loopt de grafische muur schuin weg. Het verval is verder ingetreden, de muur brokkelt af. Centrale eilanden tonen het oorlogsschip De Utrecht als verlegde aandacht naar de Republiek, en een stuk van een neergestorte bommenwerper uit WO II. Met de uitvinding van het vliegtuig waren muren of waterlinies in één klap militair strategisch achterhaald en verloor de muur zijn verdedigingsfunctie.